Rozdział Szósty. ✽

                                                                               Niall

Otworzyłem drzwi i zobaczyłem ich. Razem. Całujących się. Co to ma znaczyć?!- myślałem. Po chwili zobaczyłem jak odskakują do siebie. Zacisnąłem pięści.

-Niall to nie tak jak myślisz..- wyszeptała dziewczyna.

Pokręciłem głową i wyszedłem z Sali głośno trzaskając drzwiami. Wrzuciłem bukiet róż do śmietnika. Oparłem się rekami o ścianę i spuściłem głowę. Wziąłem parę głębokich wdechów żeby dojść do siebie. Po chwili jednak z wściekłości kopnąłem śmietnik, który przewrócił się z hukiem. Ruszyłem szybkim krokiem do windy. Kiedy drzwi otworzyły się wszedłem do środka i wcisnąłem guzik. Oparłem się o ściankę i przymknąłem oczy czekając aż drzwi się zamkną. Po chwili jednak usłyszałem jak ktoś wbiega do windy. Otworzyłem oczy.

-Czego tu chcesz?- syknąłem przez zęby.

Zapłakana dziewczyna stała naprzeciwko mnie i patrzyła na mnie błagalnie.

-Niall to naprawdę nie tak jak myślisz.! –krzyknęła zrozpaczona.

Spojrzałem na nią z pogardą. Zaśmiałem się ironicznie.

-Więc niby nie całowałaś się z nim tak?! –wrzasnąłem.

Dziewczyna cofnęła się o krok i ukryła twarz w dłoniach. Z jej oczu potoczyły się łzy. Odwróciłem wzrok. Nie chciałem na nią patrzeć.

-Zrozum mnie.! Zayn ma ogromne kłopoty ja po prostu muszę mu pomóc..on sam nie da rady- mówiła łamiącym się głosem.

Spojrzałem na nią.

-Niby jakie kłopoty? –spytałem

-Ja..nie mogę Ci powiedzieć..-westchnęła.

Złapałem ją za ręce i odwróciłem jej twarz w stronę jednej ze ścianek z lustra. Spojrzała na nasze odbicie. Wskazałem palcem na jej ogromny fioletowy siniak pod okiem.

-Za to co Ci zrobił chcesz mu pomóc? –spytałem cicho.

Dziewczyna patrzyła na swoje odbicie przez chwilę. Widziałem przerażenie w jej oczach.

-Muszę to zrobić. –powiedziała cicho spuszczając głowę.

Spojrzałem na dziewczynę. Zbliżyła się do mnie i położyła dłoń na moim policzku.

-Niall ..  proszę Cię zrozum mnie..-wyszeptała.

Stanęła na palcach i zbliżyła twarz do mojej chcąc mnie pocałować. Odepchnąłem ją od siebie.Zaśmiałem się.

-Wiesz co ? Myślałem, że jesteś inna jednak pomyliłem się co do Ciebie. I to bardzo. Zależało mi na tobie nie rozumiesz tego?! Myślałem, że coś z tego będzie. Jednak miałaś rację. Niech będzie tak jak byśmy nigdy się nie poznali.- powiedziałem lodowatym tonem.

Drzwi windy otworzyły się. Wyszedłem z niej szybkim krokiem. Zakładając kaptur na głowę skierowałem się do wyjścia. Nie wiedziałem co mam ze sobą zrobić. W mojej głowie było milion myśli na raz. Westchnąłem.. Postanowiłem, że pójdę do mojego przyjaciela Liama.

                                           Jennifer

Siedziałam na podłodze w windzie czekając aż zawiezie mnie na moje piętro. Z moich oczu toczyły się łzy.

-Odepchnął mnie..-powtarzałam ciągle.

Objęłam nogi rękami i położyłam głowę na kolanach. Jak mam to wszystko naprawić? Co mam zrobić?- myślałam. Drzwi się otworzyły. Biegłam szpitalnym korytarzem w stronę łazienki. Kiedy już dotarłam na miejsce podstawiłam pod klamkę miotłę, żeby nikt nie mógł wejść do środka. Chodziłam po łazience w tą i powrotem co chwilę przeczesując ręką włosy. Nie wiedziałam co mam zrobić. W końcu mój wzrok padł na lustro. Zatrzymałam się. Podeszłam do niego powoli i patrzyłam na swoje odbicie przerażona. Zacisnęłam dłoń w pięść. Przymknęłam powieki, lecz po chwili otworzyłam je i wycelowałam pięścią w lustro. Na podłogę posypały się kawałki ze szkła.

-Choler.! –krzyknęłam z bólu.

Masowałam swoją dłoń. Strasznie bolało. Popatrzyłam na odłamki szkła. Wzięłam większy kawałek w dłoń i podeszłam do okna. Usiadłam na szerokim parapecie i obracałam szkło w dłoni patrząc jak promienie słońca odbijają się od niego. Spojrzałam na swoją dłoń i przyłożyłam do niej odłamek szkła. Po chwili przymknęłam oczy i przycisnęłam szkło do ręki. Jęknęłam. Poczułam ból. Otworzyłem oczy i zobaczyłam krew. Po chwili uśmiechnęłam się. Sprawiało mi to radość. Bawiłam się spływającą krwią. Po chwili zrobiłam kolejną kreskę. Znowu krew. Nowa kreska. Nowa krew. Kreska. Krew. Kreska.

-Jej..- uśmiechnęłam się.

Moja dłoń była cała we krwi. Po chwili poczułam zawroty głowy. Oparłam głowę o ścianę. Otoczyła mnie ciemność.

                                                                   Zayn

-Jennifer?! –krzyczałem.

Biegałem po całym korytarzu szukając dziewczyny. Wiedziałem, że rozmowa z Niallem była nie przyjemna ale gdzie ona do cholery jest?! Byłem już wszędzie.! Nawet na parkingu. Przebiegłem koło toalety damskiej. Zatrzymałem się. Zapukałem do drzwi.

-Jennifer? Jesteś tam?- spytałem.

Złapałem za klamkę. Drzwi były zamknięte co było bardzo dziwne. Powinny być otwarte. Szarpnąłem klamką.

-Jennifer?! Otwieraj te drzwi.! –krzyczałem.

Po chwili podbiegł do mnie ochroniarz.

-Co to za wrzaski? –spojrzał na mnie.

Patrzyłem na mężczyznę przez chwilę.

-W toalecie siedzi moja dziewczyna. Zamknięta.! Ona może sobie zrobić krzywdę.! –mówiłem przerażony.

Ochroniarz popatrzył na mnie a potem na drzwi.

-Proszę tu chwilę zaczekać. – powiedział po czym gdzieś poszedł.

-Ale nie ma czasu! –wrzasnąłem.

Odszedłem od drzwi  i patrzyłem na  nie. Po chwili z rozbiegu kopnąłem w drzwi, które od razu się rozwaliły. Wbiegłem do środka.

-Jennifer?! –wrzasnąłem przestraszony.

Dziewczyna leżała na podłodze wśród odłamków szkła. Spojrzałem na jej dłoń. Była cała pocięta. W moich oczach pojawiły się łzy. Wziąłem ją pośpiesznie na ręce i wybiegłem z toalety.

-Halo! Potrzebujemy lekarza.! W tej chwili.! –krzyczałem.

Po chwili pojawili się lekarze. Wzięli ją ode mnie pośpiesznie i skierowali się do jakiegoś pomieszczenia. Musiałem czekać na korytarzu. Chodziłem w kółko i ciągle patrzyłem na drzwi. Co chwilę ktoś z nim wybiegał, lecz nie chcieli mi powiedzieć co się stało.

________

No i jest rozdział 6 .Trochę dramatycznie no ale cóż..xD . Nie jestem zadowolona z tego rozdziału. Pisałam go na szybkiego więc przepraszam ;/ . Dziękuje za ponad 2000 wejść.!:* Jesteście kochane ;* . Jeśli macie pytania dotyczące bloga piszcie na gadu 40156244 . Następny rozdział kiedy będzie 10 komentarzy <3

Miłego czytania.!